Na een snipperweekend (geen wedstrijd, wel veel trainingsarbeid) nam ik op 14 mei deel aan mijn allereerste triathlon. Ondertussen begint het weer al wat meer te lijken op wat we een "lenteweertje" kunnen noemen, maar op 14 mei was daar nog geen sprake van. Het was een druilige dag en pas 2 uur voor de wedstrijd zouden we zekerheid krijgen of het zwemnummer al dan niet zou doorgaan of vervangen worden door een loopnummer. Toen ik iets na 11u richting het secretariaat wandelde passeerde ik voorbij het wedstrijdbord met de watertemperatuur, 14,5°C, er zou gezwommen worden. Zelfs als ervaren duatleet vond ik het op dat moment positief dat er werd gezwommen. Voor mij was dit immers een proefstuk, met een tweede loopnummer in plaats van een zwemnummer zou ik niet veel ervaring rijker worden. Nadat ik mijn nummers had opgehaald, de beentjes had losgefietst en goed had losgelopen was het tijd voor de wetsuit aan te trekken. Met nog 10 minuten te gaan werd ik toch nerveus. Gelukkig zijn er op die momenten de goede zorgen van ma en pa die op de details letten. Eerst goed insmeren met vaseline (had ik ergens gelezen) en dan wetsuit aan. Toen we te water werden gelaten voelde ik me reeds meer op mijn gemak, maar vanaf het startschot sloeg ik quasi onmiddellijk in paniek. Het zwemmen lukte voor geen meter, ... dan maar even back to basics en schoolslag zwemmen tot ik weer tot rust kwam. Na goed 200m school sla kon ik uiteindelijk toch nog 300m crawl zwemmen. Het zwemnummer was bijgevolg een ramp. Maar geen erg, nu komt er nog het fietsnummer en het loopnummer. Op de fiets heb ik duidelijk een ander gevoel dan in duatlon wedstrijden. Bij duatlonwedstrijden zijn de benen reeds voor een deel verzuurd terwijl ik nu gas moet geven om ze warm te krijgen. Dit lukt aardig ... en zo maakt ik heel wat plaatsen goed. Bij het binnenkomen van de wisselzone merk ik wel dat door het koude weer in combinatie met de regen, mijn voeten zeer stram zijn. De eerste 100m van het loopnummer is dan ook zeer lastig. Maar gaandeweg vind ik mijn ritme en kan ik ook hier plaatsen goed maken. Met een 29ste plaats als eindresultaat mag ik dan ook meer dan tevreden zijn. Over een geslaagd triatlon debuut kunnen we niet spreken, maar een echte afknapper was het ook niet. De volledige uitslag vind u hier:
http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2013/geel2013/geel2013_achtste_scratch.pdf
Een week na het triatlon debuut stond er terug duatlon op het menu. De sprintwedstrijd in Elsegem kon dit jaar, in tegenstelling tot de voorgaande jaren, niet rekenen op de weergoden. Het was een zeer kille dag, met motregen. Met een zeer korte eerste en tweede loopnummer en een stevig fietsnummer werd het tempo enorm hoog gelegd van bij de start. In eerste instantie moest ik een groepje met oa Thomas Derboven, Sam Lepoutre en Olivier Dhaene laten gaan, maar na 1,5km besefte ik dat ik alles uit de kast moest halen om dit gat toe te lopen om een goed eindresultaat te behalen. Zo gezegd, zo gedaan, ... ahum. Met nog 1,5km te gaan voor de wissel, ging ik er vol tegenaan. Net op tijd maak ik de aansluiting met dit groepje en kan ik even bekomen tijdens het fietsnummer. Hoewel ook hier niet wordt getwijfeld. Regelmatig volgen er scherpe demarrages en het is telkens op de tanden bijten. Af en toe probeer ik mee te springen, maar telkens wordt het groepje terug bijeen gebracht. In de laatste ronde slaat dan het noodlot toe voor mij. Wanneer ik aan kop wordt afgelosd komt er een demarrage waarop ik niet direct kan antwoorden. Ik blijf achter met drie andere atleten, die niet echt zin hebben om te fietsen, omdat ze niet meekunnen of niet meewillen, dat laat ik in het midden. Deze jongens heb ik namelijk quasi nooit aan kop van de groep gezien en als ze vooraan kwamen, dan haalde ze het tempo uit de groep. Kortom, ... ik ben de pineut want ook nu hebben deze jongens geen zin in fietsen... Met nog één ronde te gaan probeer ik het tempo niet te fel te laten zakken, maar tegelijkertijd toch mijn krachten iets of wat te sparen. In het tweede loopnummer moet ik nog twee van mijn metgezellen laten voorgaan. Uiteindelijk wordt ik 13de, met deze uitslag ben ik zeker niet tevreden, er zat meer in. Maar af en toe moet je ook eens geluk hebben zeker.
De volledig uitslag van de wedstrijd te Elsegem:
http://vtdl.triathlon.be/upload/resultaten/20130520-elsegem.pdf
Om het mindere resultaat van Elsegem door te spoelen werd in eerste instantie een stevig trainingsweekend in gelast als voorbereiding op het BK SD te Wevelgem op 9 juni. Op 1 juni stond vervolgens de sprintwedstrijd te Rijkevorsel op het programma. En nog steeds waren de weergoden nog in wintermodus. De voorbije jaren werden er top temperaturen geregistreerd op de wedstrijd van Rijkevorsel, maar dit jaar zou dat niet zo zijn. Met een goeie 12 graden en een stevige wind zou het weer een kille wedstrijd worden. Een mens zou van minden zin krijgen om te vlammen tot je het er warm van krijgt. Na een ietwat tragere start kon ik halfweg het eerste lopen de aansluiting maken met twee atleten van het scott-team. Samen gingen we de wisselzone in, om aan het fietsnummer te beginnen. Maar deze jongens hadden niet veel zin om stevig tempo te maken. Halfweg de eerste ronde sluit Jens Van Beylen aan, met een paar renners in zijn wiel. Zonder al te veel te twijfelen plaatst hij onmiddellijk een demarrage. Ik wist dat dit het moment was, ... alles uit de kast om aan te sluiten, en zo fietsen we naar de volgende groep die in de running was voor de derde plaats. Na een halve ronde goed samenwerken en volledig in het rood gaan, kunnen we de kloof dichten. Zelf moet ik hiervan toch even bekomen, maar Van Beylen krijgt er niet genoeg van. Nog geen halve ronde later trekt hij er weer op uit, maar dit keer moet ik passen. In de laatste ronde worden wij bijgebeend door een groep sterke fietsers, comfortabel vestig ik mij in de voorste gelederen en doe ik nog wat kopwerk, maar ik zit al wel te denken aan T2 en een goed tweede loopnummer. Attent blijf ik vooraan meedraaien en een goede wissel is dan ook een feit. Al snel heb ik Van Beylen te pakken maar ik kan zelf niet weerhouden dat ik door een andere atleet nog wordt voorbijgesneld in de laatste rechte lijn. Ik finish met een zeer goed gevoel als 5de in deze zeer fijne recreatieve wedstrijd. We zijn klaar voor het BK aanstaande zondag!
Uitslag Rijkevorsel 2013 (solo's):
http://www.duatlon.be/uitslag-mannen.html
De goede vorm van de vorige week was nog niet gaan lopen op de dag van het BK Olympic Distance te Wevelgem. Zoals gewoonlijk werd er enorm snel gestart, maar hier liet ik me niet aan verleiden, ik besloot om mijn eigen tempo onmiddellijk te zoeken en half weg het eerste lopen zou ik wel zien waar dit mij zou brengen. Gaande weg haalde ik wat atleten bij en halfweg het eerste lopen besloot ik om even door te trekken en aan te sluiten bij een groter groepje. Met dit groepje haalden we nog een paar atleten bij in het eerste lopen om vervolgens het fietsnummer aan te vatten. Hier liep alles perfect, quasi iedereen had er zin in en werkte goed mee. Met twee keerpunten van 180° per fietsronde en zowat 9 fietsrondes af te leggen was dit fietsparcours niet bepaald eenvoudig. Je zat best zoveel mogelijk vooraan bij het nemen van de keerpunten, en je kon beter niet a bloc gaan tot aan het keerpunt, dit zou je namelijk wel eens duur kunnen komen te staan bij het optrekken na het keerpunt. Hier werd er steeds stevig doorgegaan om zo de mindere fietsers in moeilijkheden te brengen. Door het hoge tempo dat er werd aangehouden konden we flink wat tijd terugpakken op de voorliggers. Bij het ingaan van het laatste loopnummer hadden we dit groepje in het vizier, een extra motivatie om er in het tweede lopen vol tegenaan te gaan en nog wat plaatsen trachten goed te maken. Ik verlaat samen met Vandewalle als eersten van ons fietsgroepje de wisselzone. Vandewalle moet ik echter snel laten gaan, maar ik kan zelf ook nog een atleet bijhalen. Alles uit de kast in deze laatste run, om uiteindelijk als 15de te finishen in dit sterk bezette BK.
De volledige uitslag:
http://www.energyteamzuidwest.be/sites/default/files/14HU23H24_Scratch.pdf
