Geslaagd MTB debuut!

Na een succesvolle Powerman Vlaanderen 2013 werd de tijdritfiets omgewisseld voor de mountainbike. Half september staat een off-road duatlon duatlon op en om de Sint-Pietersberg te Maastricht op het programma en met het wegvallen van het BK sprint duatlon te Hulshout stond er niets in de weg om vol voor de mountainbike te kiezen.

Op 11 augustus werd een eerste keer stevig door getraind met de mtb op de Bataille des Ardennes te Trooz. En dat zou ik geweten hebben, maandag waren de buik, rug en armspieren zeer pijnlijk. Bevestiging van wat een leek ook kan zien, er is duidelijk verschil tussen tijdrijden en mtb’en. Maar vertrekkende van een stevige basis, wat aangepaste kwaliteitstrainingen en door veel samen met mijn “ervaren-mtb’er-broer” te gaan trainen kon ik toch al snel wat vorderingen maken met de mtb.

Op 16 augustus was er een eerste test, de SKS-Sauerland marathon te Grafschaft-Schmallenber (D). Ik nam er deel aan de middellange afstand marathonwedstrijd. Met zijn 59 km en 1550 hm, zonder enig echt vlak gedeelte was dit een wedstrijd die me wel kon smaken. Met de zeer prille ervaring waarover ik beschik kon ik vanuit een vrij slechte startpositie toch beslag leggen op de 26^ste plaats. Hiermee kon ik van een geslaagd mtb-debuut spreken. Het was echt genieten van begin tot einde, een zeer mooie track door een prachtige natuur, ik was verkocht. 

De volledige uitslag van de MTB marathon in Schmallenberg:
http://my1.raceresult.com/details/results.php?lang=de&page=6&eventid=14693&contest=2&name=Ergebnislisten|Ergebnisliste%20MW&format=view

Na een periode waarin de nadruk meer lag op MTB volgde een “loop-week” die werd afgesloten met een loopwedstrijd te lichtaart. De Holleweg jogging kent een pittig parcours door de lichtaartse bossen. In de 10km wedstrijd moesten we de pittige omloop tweemaal afwerken. Na een eerste ronde ging ik nog zeer goed mee met de kopgroep en nam ik het voortouw. Vanaf km 5 duwde ik het gaspedaal stevig in, met succes, na 6km bleef slechts één atleet aanklampen. Vanaf dit moment besefte ik dat de overwinning er wel eens kon inzitten. Dit motiveerde mij om extra diep te gaan en in de laatste 500m kon ik afstand nemen van mijn metgezel en was de overwinning een feit. Het was afzien tot de laatste meters, maar het was het waard. Dit geeft mij een zeer goed gevoel voor de komende periode.

Artikel van de Holleweg jogging:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130825_00707045

Uitslag van de holleweg jogging:
 http://www.hollewegjogginglichtaart.be/2013/2013.htm

De dag na de overwinning in Lichtaart was het terug alle hens aan dek, er moest nog stevig getraind worden alvorens ik op vakantie vertrok richting Scuol (CH). Op zaterdag 31 augustus stond hier namelijk de Nationaalpark marathon op het programma. Mijn broer nam er deel aan de Vallader (139km – 3900 hm) en zelf zou ik deelnemen aan de kortere versie, de Livignasco (66km – 1850hm). Met een zeer pittige startklim (800hm op 11km), vertrekkende vanuit Livigno richting Scuol, was dit wel spek voor mijn bek, dacht ik. Dit werd er ook nog eens ingepeperd door Wouter (broer), wat de nevositeit stevig dit toenemen. Het was zeker van mijn eerste duatlon geleden dat ik nog zoveel zenuwen had. Gelukkig kon ik nog goed slapen en rusten de dagen voordien, maar op de ochtend van de wedstrijd kon ik het amper uithouden van de nervositeit. Om 5u30 fietste ik het maanlicht richting het station van Scuol. De frisse lucht deed me wel deugd en ik kwam geleidelijk meer tot rust. Om 5u50 vertrok de shuttledienst richting Livigno, om een uur later ook te arriveren op de startplaats. Nu ging het in een sneltempo richting de start. Met een temperatuur van 3°C was een stevige opwarming een noodzaak. Na een kwartier goed doorpeddelen en wat spurtjes wurmde ik mij ergens tussen de vele bikers aan de start om zo dicht mogelijk vooraan te staan. Omdat ik hier nog nooit had deelgenomen was een plaats rond de 10^de startrij het hoogst haalbare. Een paar minuten later volgde dan het startschot. Onmiddellijk werd er een lap op gegeven, ik moest alles uit de kast halen om zoveel mogelijk renners bij te halen alvorens de klim van de “Chassauna-pass” aan te vatten. De koplopers moest ik echter laten gaan, maar ik slaagde wel min of meer in mijn opzet. Langzaam aan begon het nu toch wel flink bergop te gaan en dit begon zijn eerste slachtoffers te eisen. Het is tandbijten tot boven, en regelmatig passeer ik nog een renner die te voet staat. Zelf zal ik ook tweemaal moeten afstappen om boven te geraken, maar met een achtergrond als duatleet vormt dit niet meteen een probleem. Eens op de top kijk ik nog eenmaal achterom om vast te stellen dat ik een goeie 50 meter voorsprong heb op de eerste achtervolgers. Nu volgt een afdaling van 3km zoals ik ze nog nooit heb gezien, prachtig, maar zeer stijl en af en toe ook zeer technisch. De opperste concentratie is nodig om hier veilig af te dalen. Na deze afdaling blijkt dat de achtervolgers ofwel meer risico hebben genomen, ofwel zeer goed dalers zijn. Vier renners sluiten bij mij aan, maar ik laat me niet van stuk brengen. Nu volgt een verbindingsstuk van 40 km lichtglooiend fietsen, met af en toe nog een stevig klimmetje, alvorens de finale (20 km met 700hm) aan te vatten. Ik gooi alle kaarten op tafel en houd het tempo zeer hoog, op zeldzame stukken bergop geef ik het volle pond om zoveel mogelijk schade toe te brengen bij de concurrentie. Eén van mijn metgezellen lijkt er ook zin in te hebben en werkt goed mee. Samen slagen we erin om de andere atleten over boord te gooien en de finale in te gaan.

Na veel klimwerk in de finale slaag ik er niet in geslaagd om mijn laatste metgezel over boord te kieperen en dus gaan we  met 2 de laatste 3km in. Nu volgt een zeer snelle afdaling waarin inhalen zeer moeilijk is. Ik begin als tweede aan deze afdaling en weet dat dit alles behalve ideaal is. Maar door mijn metgezel onder druk te zetten kan ik hem in de fout dwingen, hij gaat uit de bocht en zo kom ik aan kop. Door veel risico’s te nemen slaagt hij er toch in om terug aan te sluiten. Maar in de laatste scherpe bocht neemt hij weerom te veel risico. Hij gaat een tweede maal uit de bocht, dit keer volgt een serieuze smak. Ik hoor hem nog roepen van de pijn, maar besef ook dat mijn 5de plaats overall een feit is. Bij de eerste seingever die ik tegenkom geef ik nog door dat er iemand gewond is en vervolgens bol ik over de streep na iets meer dan 3u wedstrijd. Hier verneem ik ook nog eens dat ik 3^de ben in het H1 klassement, hiermee ben ik dolblij. Een marathon podium in Zwitserland, het mountainbikeland, … te gek.

De volledige uitslag vind u hier:

http://services.datasport.com/2013/mtb/3lander/RANG187.pdf