EK sprint te Horst

Zondag 20 april 2013, EK sprint te Horst, dit zou DE dag uit mijn voorjaar moeten worden. De voorgaande wedstrijden gaven reeds aan dat de conditie goed zat en naast wat gezonde nervositeit was er van zenuwen geen sprake, ik kende het parcours nog van de voorgaande jaren en ik wist dat dit parcours mij lag. Daarom ook dat ik gebrand was op deze wedstrijd.

Om 14u35 zou het startschot worden gegeven en daarom had ik besloten om reeds om 12u00 te plaatse te zijn, niets te vroeg zo blijkt. Na het afhalen van mijn rugnummer, was het rond 12u30 toen ik vernam dat de fietsen van het EK sprint reed som 13u00 in de wisselzone moesten zijn. Ook goed op tijd! Dan maar snel even de fiets op, 10 min losfietsen en 2 keer kort en krachtig gas geven om de fietsbenen los te werken. Het parcours kende ik reeds op mijn duimpje, dus van rampen geen sprake. Ook de zenuwen bleven netjes onder controle. Nu had ik nog de tijd om mijn wagen tot vlak tegen het parcours te parkeren, handig. Omdat ik echter niet echt lang had kunnen losfietsen besloot ik om wat verder los te lopen dan normaal. Na goed 5 km waren de benen echt opgewarmd en kon ik richting de start gaan. Hier stonden de supporters reeds klaar en kon ik wat kledij uitdoen alvorens ik, na wat rekoefeningen aan de versnellingen begon. Na wat versnellingen, wist ik dat ik vandaag de benen had die ik moest hebben. We waren er klaar voor! Met nog een aantal minuten te gaan voor de start begaf ik me richting de startlijn, de koorts begon nu wel te stijgen!

Na wat gedrum en geduw in de startzone worden we eindelijk op gang geschoten. In eerste instantie laat ik mezelf goed wegdrummen. Achteraf bekeken zou ik mijn start als het zwakke moment van de wedstrijd beschouwen. Wellicht verlies ik hier grofweg 15 seconden die ik nooit meer goedmaak. Na 500m heb ik mijn ritme te pakken en kan ik stelselmatig deelnemers inhalen. Ondertussen heb ik ook een vijfkoppige supportersclub opgemerkt langs de kant van het parcours. Rob, Dieuwer, Isabel, Tessa en Phillip zijn naar Horst afgezakt om mij te komen aanmoedigen. TE GEK! Wanneer ik een groter groepje atleten inhaal blijf ik even bij dit groepje hangen om wat te bekomen. Maar hun tempo ligt me iets te laag dus temporiseer ik maar wat zodat ik afstand neem van hen. Vanaf dit moment begint het echt snel te gaan. Ik haal nog een aantal atleten bij, net voor we de wisselzone ingaan, maar de achtervolgende groep is ook reeds in de wisselzone als ik mijn fiets te pakken heb. Toch kan ik als 2de de wisselzone verlaten na een snelle wissel.

Op de fiets neem ik even de tijd om wat te drinken en daarna geef ik het volle pond. Als snel merk ik dat ik afstand neem van de achtervolgers en kan ik eveneens groepjes atleten inhalen en ook achterlaten. Hoeveel atleten ik voorbij rijd en hoeveel er mij voorbij gaan besef ik niet. Er wordt echt geknokt voor elke plaats en vermits het een non-drafting wedstrijd is, moet je er het hoofd bij houden zodat je niet te kort nadert op een tragere atleet. Door continu te moeten knokken en opletten dat ik niet te kort nader op tragere atleten is het fietsnummer zo voorbij.

Bij het binnenrijden van de wisselzone heb ik wat afstand kunnen nemen van een aantal atleten die ik net was gepasseerd. Met een snelle wissel hoop ik hen voor te blijven, maar dit lukt echter niet. In de wisselzone verlies ik even mijn bril waardoor ik kostbare seconden in mijn voorsprong moet toegeven. De achtervolgers zijn allemaal betere en snellere lopers. Gelukkig kan ik zelf wel rekenen op een stevig tweede loopnummer, wat ook vandaag een troef zal zijn. Een vijftal atleten komt mij al snel voorbij gehold. Met veel moeite klamp ik aan en na 1 km in het tweede loopnummer kan ik toch een tweetal atleten bijhalen. Het wordt afzien tot aan de meet, een derde atleet inhalen, die net voor mij uit loopt lukt echter niet meer. Ik finish voldaan op een 15 de plaats overall en 3de in mijn age-group, een prachtige EK medaille erbij! Met dit resultaat ben ik zeker tevreden en de aanmoedigingen van mijn vijfkoppige supportersclub hebben zeker bijgedragen tot dit resultaat!

In dezelfde wedstrijd haalde ploegmaat Tim Van Hemel de eindwinst binnen na een wel zeer stevig fietsnummer. Verder was er ook het wederoptreden van Nick Van Hemel die een verdienstelijke 32ste plaats behaalde na lang blessureleed. Met 3 plaatsen in de top 10 (Tim Van Hemel, Sam Valgaeren en Vincent Van de Walle) en 5 plaatsen in de top 20 (Willem Dierckx en Thomas Derboven) doet België het zeker niet slecht op deze Europees getinte wedstrijd.

De volledige uitslag van de wedstrijd:
http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2013/apr/21/horstaandemaas/AgeTot.html

Dachser Duatlon te Eschweiler

Zondag 14 april 2013 stond de Dachser sprint duatlon te Eschweiler op mijn programma. Aan de hand van de vele foto's op de website van de organisatie, de marathon club van Eschweiler, kon ik al uitmaken dat het een leuke wedstrijd zou worden. Persoonlijk had ik het gemunt op het grote Erdinger glas voor de winnaar, maar helaas was dit alleen voor de winnaar van de OD en niet voor de sprintwedstrijd, iets wat ik na de wedstrijd pas moest vaststellen. Tijdens de wedstrijd was er bijgevolg motivatie met overschot :).

Zaterdag 13 april was ik reeds afgereisd naar Eschweiler. Ik had een overnachting geregeld op 2 km van het Parcours. Zo kon ik zaterdag al het parcours verkennen tijdens het losfietsen. Het was tijdens het losfietsen dat ik reeds merkte dat het eerste deel van de fietsronde van 19km zeer veeleisend was, omwille van de strakke wind. Ik besloot om tijdens het eerste lopen zeker niet te diep te gaan zodat ik dit moeilijke fietsdeel relatief fris kon aanvatten. Globaal gezien was het fietsparcours, zeer smal en ware de bochten altijd 90 graden, veel remwerk en geen ideaal parcours voor een non-drafting wedstrijd. Na het losrijden konden de beentjes voor de rest van de dag omhoog, het was "boekskes" tijd. Op zondag stond ik om 8u op voor een zeer stevig en koolhydraatrijk ontbijt. Om 12u15 was het immers "race" tijd, dus moest ik tijdig voldoende koolhydraten binnen hebben. De weersomstandigheden waren vrij gunstig, minder wind dan de dag voordien en een paar graadjes warmer (+/- 18°C). Meer hoefde voor mij absoluut niet, een week geleden was het immers nog bibberen bij 2°C.

12u15, Het fluitsignaal gaat en we zijn vertrokken, zo een 250 deelnemers in een sprintwedstrijd, dat kan toch tellen hoor. Gelukkig had ik op de voorste rij post gevat. Hoewel ik naast clubgenoten Peter Ruelens en Dave Wouters niemand kende van de deelnemers kon ik vanaf de start wel duidelijk onderscheid maken wie ik moest in het oog houden. Zoals altijd waren er een aantal zeer snelle starters die ik na goed 1 km wedstrijd passeerde omdat ze te voortvarend waren geweest. Een kopgroep van twee liep na 1,5km voor mij uit en zelf had ik een gat geslagen op de achtervolgers. Ik probeerde wat te temporiseren om de koplopers in te halen, maar dit lukt echter niet. Wel bleef ik hen gedurende het ganse eerste loopnummer in het vizier houden. Dit mikpunt zou ik uitbuiten tijdens het fietsnummer. Eenmaal op de fiets bleek mijn tactiek zijn vruchten af te werpen. Doordat ik niet te diep ben gegaan in tijdens het loopnummer kon ik de moeilijke fietsstukken goed overbruggen en al snel had ik de nummer twee van de wedstrijd te pakken. De gashendel ging nu volledig open. De nummer één kwam immers ook in het vizier. Af en toe nam ik een bocht met iets meer risico's dan normaal in de hoop tijd goed te maken. En het lukte, stelselmatig kwam ik dichterbij en op het laatste lastig stuk kon ik de eerste stek echt ruiken. Met minder dan 10 seconden voorsprong kwam de koploper de wisselzone in, maar met een snelle wissel kon ik dit nog reduceren. Meteen ging ik vol tegenaan in het loopnummer, maar ook de koploper had begrepen dat hij alles op alles moest zetten om zijn overwinning binnen te halen. En zo werd het een kat-en-muis-spel dat 3,6 km lang duurde, waarbij de muis uiteindelijk won. Spijtig genoeg was ik de kat en moest ik vrede nemen met een tweede plaats, een verdiende tweede plaats, weliswaar. Meer dan tevreden kan ik terugblikken op een goede wedstrijd, met volle moed vat ik de laatste week aan voor het EK sprint, te Horst-aan-de-Maas in Nederland.

De volledige uitslag van de wedstrijd:
http://trisys-portal.de/ergebnisse/ergebnisse/58-4-Dachser-Duathlon

Een artikel over de wedstijd in de Achener-Nachrichten:
http://www.aachener-nachrichten.de/lokales/eschweiler/dachser-duathlon-ist-nicht-mehr-wegzudenken-1.556556

Filmpje van de wedstrijd:
http://www.youtube.com/watch?v=6cGfDwUSQuQ

Appelbloesemjogging - Geslaagd!

De appelbloesemjogging op vrijdag 5 april 2013, was de laatste test richting de belangrijke wedstrijden.  Kort samengevat is dit een zeer "pittige" loopwedstrijd, op 7 km worden er 110 hm overwonnen, wat niet niks is.

Zoals gewoonlijk, is de start in dergelijke wedstrijden niet te vergelijken met een duatlonwedstrijd. In deze loopwedstrijden wordt er veel minder explosief gestart. Er wordt rustiger opgebouwd. Een trage starter zoals ik, start hier zelfs in de kop van de wedstrijd! Ik vat de eerste helling helemaal aan kop van de wedstrijd aan. Al snel wordt ik gepasseerd door een paar snellere lopers. De benen voelen de zware trainingen van de voorbije weken, maar ik moet denken aan de theorie die mijn trainer Dirk, me heeft meegeven omtrent bergop lopen. Netjes afrollen, met de tenen omhoog en niet te grote passen nemen. Zonder echt hard te verzuren kom ik boven op de eerste helling en, zoals voorspeld, kan ik onmiddellijk terug versnellen. Op deze manier vat ik ook de andere 4 hellingen aan en zo slaag ik er in om nog wat lopers terug bij te halen. Het is echter wel pas in de laatste helling dat ik merk dat ik in derde positie loop. Alles uit de kast! De tweede plaats zal echt enkel binnen mijn bereik blijven, na een gevaarlijke afdaling probeer ik op de vlakke slotstrook nog te versnellen, maar mijn voorligger merkt dit en gooit zijn laatste cartouche in de strijdt voor de tweede plaats. Ik kan tevreden als 3de finishen in deze mooie en pittige loopwedstrijd.

Op naar de belangrijke duatlonwedstrijden! Het vormpeil gaat in de goede richting.

En het wil maar niet warmer worden!

En het wil maar niet warmer worden, dat is zo wat het bekendste fenomeen van de voorbije weken. De voorbije twee jaar konden de organisatoren, AC Lille, van de winterduatlon op de Poeyelheide steeds rekenen op een stralend zonnetje. Voor zover ik mij herinner was het vorig jaar zelfs 25 graden... En nee, ... ze hebben de wedstrijddatum niet grandioos gewijzigd van eind maart naar half januari, ... ze hebben de datum gewoon behouden. Enkel moedernatuur is vergeten wat hout in de kachel te steken begin maart. Waardoor het eind maart nog steeds bibberen is. Nu genoeg gezeverd over de koude temperaturen. Race day is Race day, of het nu koud of warm is, gas geven is de boodschap!

Op 24 maart 2013 was het welgeteld 2°C buiten, maar ik was goed gewapend. De voorbije week was ik nog even langs de fietswinkel gepasseerd en daar had ik pot warming up "extra hot" gekocht. "Je weet maar nooit" dacht ik toen. Die kwam nu dus mooi van pas. Ik smeerde men benen goed in met dit productje waardoor tegelijkertijd mijn hand ook een goede laag hebben gekregen. Daarover nog een vettig zalfje ter bescherming van het laagje warming up en vervolgens een trainingsbroek aan om op te warmen. Na een dikke 15 min loslopen begon dit goedje zijn werk te doen. De beentjes hadden lekker warm en ook de handen konden de koude goed af. Vijf minuten voor de start snel wat kledij uitspelen in de dranktent, bij de enige supporter ter plaatse, de Mama. Waarvoor mijn dank! Zij was uit puur medelijden voor mij meegekomen om kledij aan te nemen voor de start en deze terug aan te reiken na de start. En tijdens de wedstrijd heeft ze het ganse fietsparcours afgewandeld om mij telkens op te peppen. Dat wandelen was puur om warm te krijgen, en omdat ze graag buiten is zei ze achteraf. Toch bedankt!

Om 15u00 was het zover. Op een licht besneeuwde ondergrond wordt de wedstrijd op gang geschoten. De sneeuw maakt het parcours wel iets gladder. Gelukkig was het grootste deel van het parcours goed beloopbaar en vond ik vrij snel het juiste ritme. Het korte loopnummer van 3km was wel ver genoeg voor mij, op deze besneeuwde ondergrond. Nu konden we aan het fietsnummer beginnen, ik was eigenlijk wel benieuwd naar mijn fietsvermogen op deze tijd van het jaar. De wissel verliep niet echt soepel. Door de weersomstandigheden had ik mijn schoen niet op mijn pedalen klaargezet, maar trok ik ze aan in de wisselzone om vervolgens een stuk met de fiets aan de hand te de fietsschoenen aan te lopen. Hierdoor zat er sneeuw onder mijn schoenzool waardoor ik niet direct in mijn pedalen klikte. Al snel werd ik gepasseerd door een andere atleet die niet aan het "sukkelen" was. Nu ja, na 30 seconden gesukkel was ik ook vertrokken, maar nog niet bekomen van het gestuntel, want ik reed al snel rakelings langs een boom. Gelukkig zonder verder gevolg, waardoor ik eindelijk op dreef kon komen. Halfweg de eerste fietsronde werd ik gepasseerd door een snellere fietser. Toch kon ik mijn wagonnetje aanpikken, mits enige extra inspanning. En zo verliep de eerste ronde en ook de tweede ronde vrij vlot. In de derde en voorlaatste rond maak ik een stuurfout waardoor mijn  locomotief" er vandoor gaat. spijtig. Ik haal nog even alles uit de kast om dit gat dicht te krijgen, maar besluit dan om het tempo iets te laten zakken zodat ik niet met ontplofte benen aan het laatste looponderdeel moet beginnen. Ik merk eveneens dat ook bij mijn "locomotief" het vet van de soep begint te gaan.

Bij het ingaan van de wisselzone heeft hij een kleine 30 seconden voorsprong, maar zijn loopniveau is ver beneden dat van mij, waardoor ik hem snel te pakken krijg. In dit zeer korte loopnummer (1,5km) slaag ik er niet in om nog andere atleten in te halen. Wel kan ik mijn 10de plaats veilig stellen en de wedstrijd met een goed gevoel afronden. De handen, benen en voet zijn niet bevroren en de moraal is niet gekraakt, we kunnen met een gerust gevoel verder bouwen richting de belangrijke voorjaarswedstrijden. Ik neem zelfs nog de fiets om huiswaarts te keren. Zo kan ik de benen goed loswerken op een rustig ritje van 35 km. Thuis aangekomen heb ik nog steeds warme handen en benen, ... goed zalfje gekocht!

De volledig uitslag van de wedstrijd:
http://aclille.be/winterduathlon/uitslagen/uitslag%20winterduathlon%202013%20totaal.htm