dinsdag 7 mei 2013

Duatlon Belvaux

Zondag 28/04 stond de eerste drafting wedstrijd van het seizoen op het programma. Het was de eerste keer dat ik in de wedstrijd te Belvaux zou starten. Vorige week had ik op het EK te Horst even geïnformeerd bij Christopher Bernard en die wist mij te vertellen dat het een zeer geaccidenteerd parcours was. Selectief met andere woorden. De ganse week heb ik uitgekeken naar de wedstrijddag. Omdat het een vrij verre verplaatsing was ik reeds zaterdag al richting Belvaux en maakte ik een tussenstop in de buurt van Houffalize, om daar te overnachten.

De ochtend van de wedstrijd gaf de thermometer slechts 3°C aan in Houffalize. Ik hoopte alvast op een graad of 15 in Belvaux, althans in de late namiddag. Anderzijds besefte ik ook dat ik me geen illusies moest maken. Toen ik in Belvaux op het middaguur arriveerde was het 12°C en warmer zou ik het moeten mee doen. De beentjes dan maar goed insmeren met een zalfje tegen de koude!

Bij de verkenning van het fietsparcours begon het al echt te kriebelen, drie hellinkjes over een ronde van 5,6km, die we 5 keer moesten fietsen. Superfijn! Het loopparcours was van het zelfde laken en broek. En hoewel dit soort loopparcours niet echt mijn ding zijn, kon ik het wel smaken. Dergelijke parcours zijn de parcours die niet liegen. Hier komt ieders kwaliteit en vormpeil naar boven.

In de late namiddag, omstreeks 14u30 worden we op gang geschoten. Eerst volgt een startronde met een kleine helling (+/- 200m) en dan tweemaal een grote rond, met een lange helling (+/- 1km) en een korte helling (zelfde als de startronde). Zoals gewoonlijk kom ik traag op gang en om eerlijk te zijn, draaide het de eerste km niet echt goed. Maar als we de eerste maal de lange helling aanvatten kan ik toch wat atleten bijhalen, dit geeft moed en ik vind een redelijk ritme. Echter zal ik nooit het ritme van de vorige twee wedstrijden te pakken krijgen. Dit loopparcours ligt mij niet zo, ... maar ... ik geniet er van! Met twee andere atleten ga ik de wisselzone binnen en beginnen we aan het fietsen. Voor ons vormt zich een duo, dat we vrij snel te pakken hebben. Eén van beide atleten maant aan om het tempo hoog te houden. Aangezien ik reeds had opgemerkt tijdens het loslopen dat deze man een "local" moest zijn (iedereen sprak hem aan), geloof ik hem maar. De beuk erin! Het tempo gaat de hoogte in en al snel blijven er van de vijf atleten maar drie meer over. Samen maken houden we er ronde per ronde een straks tempo op na en in de laatste ronde halen we eveneens de eenzame atleet op plaats vier in. Op dat moment komt er tot mijn verbazing ook een eenzame atleet, lees "krachtpatser" uit de achtergrond aansluiten. Hij brabbelt iets naar mij, maar ik begrijp er natuurlijk niets van. Veel valt er echter niet te beredeneren want luttele seconden later zet hij zijn woorden om in daden. Na een eerste demarrage, die ik kan remonteren, volgt een surplace fase en een tweede demarrage (ontploffing) op het moment dat ik even niet bij de les ben. Op deze demarrage heb ik in tegenstelling tot mijn metgezellen, geen antwoord meer. Achteraf bekeken heb ik veel te snel mijn hoofd laten hangen en dus fiets ik eenzaam, maar met een strak tempo richting de wisselzone. Ik blijf het viertal nog in het vizier houden en hoop om nog een atleet te kunnen inhalen tijdens het loopnummer. Dit is echter slechts een illusie aangezien het fietsnummer zijn tol heeft geëist. Op het zware loopparcours vind ik niet direct het goede ritme en kan ik bijgevolg ook geen positie meer goed maken. Zo finish ik iets of wat teleurgesteld op een 8ste plaats. Maar zoals gezegd, dit parcours liegt niet, dus misschien was dit ook wel het hoogst haalbare. In ieder geval kan ik besluiten dat ik er een gemengd gevoel aan over hou.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten